Rozdział III

twenty one pilots: Can't Help Falling In Love (Cover)  

(Nie wiem jak wy, ale ja kocham Tylera <3 i Josha też, to jego brawo na koniec <3)  

(Justyna)

Siedzę już na tym dworze z godzinę... Jest mi strasznie zimno, więc wracam do środka. Cała dygoczę z zimna. 

Spotykam Davida.

- Gdzieś ty była? Masz bluzę, bo zamarzniesz... (fajnie jest mieć kogoś, kto po prostu da ci tą bluzę, a razem

z nią przyjacielski uśmiech...)

- Dzięki...- mówię i zakładam bluzę mojego przyjaciela. 

Idę usiąść i spotykam Mario... Jest pijany. Bardzo!!!!

- Cześć...- mówię z entuzjazmem zdechłej sarny (mistrzowskie porównanie). 

- Cześć śliczna...- mówi i próbuję mnie pocałować. 

Odpycham go i uderzam z całej siły w twarz. Wydawał się 

być sympatyczny, a to zwykły pajac jakich wiele jest na tym chorym 

i dziwnym świecie. Zmierzam zdenerwowana do swojego pokoju

i po drodze spotykam Basię (pijaną!!!) i paru graczy Chelsea. Rozmawiali o tym gdzie dziewczyna będzie spała.

- No to będziesz spała tutaj...- powiedziałam lekko zdenerwowana.

- Coś się stało?- zapytał Oscar, bo pewnie zauważył moje zdenerwowanie.

- Niestety żyję wśród pijanych debili...

- Znam ten ból.- powiedział Thibaut.

Po chwili poszłam do mojego pokoju i włączyłam Skype z nadzieją,

że Wiktoria będzie aktywna. Na szczęście jest! Po chwili na

komputerze zobaczyłam jej uśmiechniętą twarz (ryło)... 

- Witaj kochana!- powiedziałam.

- Cześć! Mam ci tyle do powiedzenia...

- To mów...

Zaczęła mi opowiadać o Marco i o tej całej zabawnej sytuacji, a ja się z niej śmiałam, bo widać, że Niemiec wpadł jej w oko. 

- Zakochałaś się!!

- Nie prawda.... A tak w ogóle to poznałaś już tego Mario? -zapytała zaciekawiona... 

- Mistrzyni zmieniania tematu... Tak, Mario to PAJAC!!!!- i opowiedziałam jej o wszystkim. Rozmawiałyśmy jeszcze długo aż zdałam sobie sprawę, że jest strasznie późno i poszłam spać... 

                     

                                       *** 

Otworzyłam oczy, a na moim dywanie spał Mario!

- Co ty tu robisz?- prawie krzyknęłam. 

- Cicho... Głowa mi pęka.

- Idź stąd PA... 

- PAJACU?

- Słyszałeś??? Jest mi strasznie przykro, przepraszam... 

- No dobra wybaczam, tylko już nie krzycz, błagam...

- Wiesz, że jak masz kaca to jesteś nawet fajny... 

Po chwili zeszłam na dół i zastałam ciekawy widok. Basia spała przytulona do również śpiącego Edena, na środku pokoju leżał Fabregas, Muller, Lahm i Neuer, a Oscar robił coś 

w kuchni.Natomiast mój braciszek grał z Thibautem w FIFĘ, 

a David grał na telefonie...

- Znowu w to grasz? Od pół roku próbujesz to przejść...- zaczęłam się śmiać z Alaby i tym obudziłam śpiących i zaczęli mamrotać żebym była cicho, a po chwili znów spali.

- Fajna piżama.- powiedział do mnie Thi, a ja spojrzałam na moją dziecinną koszulkę z krową. 

- Już cię lubię.- powiedziałam do niego z uśmiechem. 

Zjadłam śniadanie i wróciłam do pokoju i zastałam tam Mario, który leżał na moim łóżku.

- Nie za wygodnie ci?- zapytałam. 

- Wiesz, twoje łóżko jest wygodniejsze niż dywan... 

(Wiktoria) 

 Obudziłam się i zeszłam na śniadanie. Był już tam Ondrej. W głowie mam tylko Marco. Ciągle myślę tylko o nim...

- Co tam siostra?

- Dobrze Marco.... 

- CO??? Oj siostra... Zakochałaś się!!!

- NIE!!!- krzyknęłam wkurzona i wyszłam. 

Nogi same poniosły mnie do kina i zobaczyłam REUSA. Było już za późno na odwrót, na szybką ucieczkę, na cokolwiek, bo on mnie też zauważył.

- Znów się spotykamy...- powiedział blondyn z uśmiechem. 

- Tak jakoś wyszło...

- Skoro już tu jesteśmy, to pójdźmy na ten sam film. 

- Okey... 

Wspólnie wybraliśmy komedię... Co jakiś czas na niego zerkałam. Najgorsze były momenty, gdy nasze spojrzenia się spotykały. Strasznie się wtedy peszyłam i nie chciałam żeby to zauważył. Był to wspaniały dzień i chyba... Mój brat i Justyna mają racje. Zakochałam się w Reusie!!! Jaka ja jestem głupia! (...) Film się kończy i wychodzimy z sali.

- Jak ci się podobało?- pyta Marco. 

Chętnie powiedziałabym, że nawet nie wiem o czym był ten film, bo prawie cały czas się na niego gapiłam i widziałam tylko małe urywki, ale mówię, że był nawet ciekawy. NAPRAWDĘ nie wiem jak ja mogłam się zakochać w piłkarzu i to takim PIŁKARZU! Mama raczej nie byłaby zadowolona. On może mieć każdą, więc czemu miałby myśleć poważnie o kimś takim jak ja- nijakiej i zwykłej dziewczynie... Życie.

(Basia)

Obudziłam się w ramionach śpiącego Edena... Naprawdę nie wiem

co się wczoraj działo i nie chcę wiedzieć. Jedyne co wiem to, to że

strasznie boli mnie głowa...

- Gdzie ja jestem?- pytam zagubiona. 

- W domu mojej siostry- Justyny. Nic nie pamiętasz?- pyta mnie chyba Robert Lewandowski, ale nie mam 100% pewności.

- Już pamiętam... Ale błagam mów troszkę ciszej. Gdzie jest Justyna? 

- Na górze z Mario.- powiedział i zaczął się śmiać, a właśnie w tym momencie Justyna zeszła z góry i nie była zachwycona.

- Ej braciszku chyba masz jakieś problemy z mózgiem, a raczej z jego brakiem. Gdybyś widział teraz swoją minę... A tak w ogóle może byś troszkę tu posprzątał, bo jest straszny chlew! 

- Czy ten Mario to jakiś temat tabu, czy co?- zapytałam półprzytomna

- Skończcie już z tym Mario!- krzyknęła z uśmiechem.

- Widzę ten uśmiech...- powiedział Robert. 

- Wychodzę...- mówi Justyna.

- Zaczekaj moment. Wiesz, że masz na sobie piżamę?- wtrącił się do tej rozmowy Thibaut. 

- To idę do kuchni się czegoś napić.

- Tak, idź, tylko nie mów tak głośno.- powiedział człowiek, w którego ramionach tkwiłam. 

- Mógłbyś mnie puścić, bo bym coś zjadła.- i za chwilę byłam wolna.

Poszłam śladem Justyny do kuchni i zastaliśmy tak Oscara

śpiącego z głową w misce z płatkami śniadaniowymi. Rozbawił nas

ten widok.

- O co chodzi z Mario?- zapytałam. 

- O nic... Ja nie spałam w jego ramionach... To ty powinnaś się teraz tłumaczyć. Co czujesz do Edena?- zapytała mnie Justyna, a ja zaczęłam się śmiać- to dość wymowna odpowiedź... 

- Kiedy wracasz do Norwegii?

- Nie wiem, ale coś czuję, że mój pobyt tu się wydłuży. 

- Domyślam się, że nie jest to moja zasługa.

- Twoja też, ale... 

- Tak wiem...

To trochę dziwne. W jeden dzień chyba się zakochałam. Nigdy nie

czułam czegoś takiego, to za razem dziwne jak i piękne uczucie. Magiczne. Bardzo mądre z mojej strony. Nie ma to jak zakochać się światowej sławy piłkarzu, którego się w ogóle nie zna. Logika...

(Justyna)

Po tej rozmowie z Basią musiałam wrócić w końcu na górę... Gdy Weszłam do mojego pokoju ujrzałam Mario, który ogląda mój

szkicownik z rysunkami.

- Ślicznie rysujesz... Tylko jeden mi się nie podoba.- powiedział ze śmiechem, a ja spojrzałam na niego pytająco. On pokazał rysunek przedstawiający Hummelsa. Powinnam go już zniszczyć, ale

obiecałam sobię, że nie wyrwę ani jednej kartki z tego zeszytu.

- Zazdrosny?- zapytałam. 

- Oczywiście!- powiedział z uśmiechem.- Wiesz, mam dla ciebie wiadomość...

- Jaką?- zapytałam zaciekawiona. 

- Mój przyjaciel się zakochał.

- Marco?- błagam, żeby to był on!!!! 

- TAK... Skąd wiesz?

- Jestem jasnowidzem... A tak naprawdę to on chyba zakochał się w mojej przyjaciółce... 

- Przypadek?

- Nie sądzę...

Później zdałam sobie sprawę z tego, że nigdzie nie ma Anny, więc zeszłam na dół.

- Robert, gdzie jest Ania?- zapytałam lekko zaniepokojona. 

- Śpi...

- Ale jej tu przecież nie ma!! 

- Jest w moim pokoju, nie martw się...

- Ze mnie się śmiejesz, a ona śpi w twoim pokoju. Kto tu się powinien śmiać? 

- A gdzie spał Mario?

- Na moim dywanie, ale nie zdawałam sobie z tego sprawy! 

- Jak w telenoweli.- powiedział Oscar, który już wrócił z tamtej płatkowej krainy, w której był.

- Masz rację...- mówię.- Idę do sklepu. Ktoś coś chcę?- pytam.

Zarzucili mnie listą swoich pragnień i aż przeraził mnie ogrom ilości rzeczy jakie chcą.

- Pójdę z tobą.- powiedział Thi. 

- Choć jeden prawdziwy mężczyzna! Dzięki.

Szliśmy do pobliskiego sklepu i w drodze rozmawialiśmy.

- Jak się wczoraj bawiłeś? 

- Dobrze, tylko...

- Co się stało? Mi możesz powiedzieć, bo jestem powiernikiem sekretów całego świata... 

- Po prostu ktoś mi się spodobał, a to osoba woli kogoś innego...

- Basia! 

- TAK... Ale skąd wiesz?

- Jestem jasnowidzem... Wszystko będzie dobrze, zobaczysz... 

- Mam nadzieję...

Później wróciliśmy do domu chyba z dziesięcioma torbami i byłam

bardzo ciekawa tego co o dniu wczorajszym powie mi Anna... Na szczęście już wstała i rozmawiała z moim braciszkiem.

- Ania, chodź, bo mamy do pogadania. 

- O czym?

- Dobrze wiesz o czym.- powiedziałam ze śmiechem i poszłyśmy na górę. Oczywiście Mario wciąż tam był i w najlepsze oglądał jakąkolwiek rzecz w moim pokoju, która była na wierzchu.

- Chyba ci się coś pomyliło! Idź na dół, bo mam z Anią babskie sprawy do obgadania...

- Usuwam się.- powiedział piłkarz Bayernu ze śmiechem.

Gdy wyszedł zaczęłam drążyć.

- Co jest między tobą a moim bratem?- jej mina jest warta więcej niż tysiąc słów...